گاتر و کفشور

از کجا بدانیم چه کفشوری مناسب حمام ما است؟

سرویس های بهداشتی و حمام های امروزی ویژگی های جالبی دارند. طوری بکدست و یکپارچه ساخته می شوند و تمام اجزا با هم هماهنگ هستند که احساس می کنیم با پدیده ای هنری روبرو هسنیم! البته نباید فراموش کنیم که این پدیده ی هنری علاوه بر زیبایی و چه بسا مهم تر از آن، باید کیفیت و کارایی قابل قبولی داشته باشد. 

نقاط ضعف حمام های قدیمی چه بود؟ 

کفشورهای نقطه ای که سابق بر این استفاده می شد، اغلب آب کف حمام را به سختی تخلیه می کرد. البته عوامل مختلفی دلیل این موضوع بود. کفشور نقطه ای که در مرکز قرار می گرفت، دریچه کوچکی برای تخلیه ی آب بود. اگر شیب بندی از چهار طرف به سوی آن نیز درست عمل نمی کرد، عملا این سیستم تخلیه در مقابل وظیفه ای که برعهده داشت ناتوان بود. 

نقطه ضعف و ایراد بعدی کفشورهای نقطه ای جنس ضعیف مواد به کار رفته در آن ها بود. کفشورهای فلزی زنگ می زدند و کفشورهای پلاستیکی در مدت کوتاهی تغییر رنگ داده یا می شکستند. ضعف مواد این کفشورها، راه را برای رشد قارچ و باکتری و کپک مستعد می کرد. رطوبتی که یه موقع تخلیه نمی شد نیز بر این اشکال اضافه می کرد. 

کفشورهای جدید

می توان گفت که کفشورهای جدید، حتی کفشورهای نقطه ای جدید، به دلیل استفاده ار متریال باکیفیت، پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده اند. ولی کفشورهای خطی به چند دلیل برتری مشهود و قابل درکی نسبت به کفشورهای نقطه ای دارند. 

اول این که به دلیل خطی بودن، مساحت بیشتری برای تخلیه ی آب دارند. این موضوع همانطور که گفته شد باعث تخلیه ی سریع تر آب و خشک شدن سریع تر فضای مرطوب می شود. 

دوم این که کفشور خطی را معمولا در کناره های دیوار نصب می کنند. این مساله یاعث می شود که بتوان شیب بندی کف را یکطرفه اجرا نمود. 

نکته ی سوم این که با یک طرفه شدن شیب بندی کف، استفاده از قطعات بزرگ سرامیک هم امکان پذیر شد. استفاده از قطعات سرامیک با ابعاد بزرگ، فواید زیادی دارد. علاوه بر زیبایی چشمگیری که ایجاد می کند، بند کشی و استفاده از دوغاب را به حداقل می رساتد. استفاده ی کمتر از دوغاب، یعنی احتمال سکستگی کمتر در کف سازی و صحیح و سالم ماندن ساختمان.